Sessizliğin Sesi - Köşe Yazarı Gül Ustabaş Genç

[ekarakoc]

Sevgili Nilgün Ablamın arkadaşları ve değerli okurları…

Merhaba,

Ben 8 yaşından bu yana “işitme engelli” olan, ancak bunu hiçbir zaman eksiklik olarak görmeyen biriyim.

Sinop’ta doğup, büyüdüm. Üniversiteye kadar tüm eğitimim burada geçti. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Moda-Konfeksiyon bölümünü kazandığım dönemde ise İstanbul’daydım.

Evliyim ve 2 oğlum var. Bir Kamu kurumunda memur olarak çalışıyorum.
Sanatı, okumayı, hayatı, çocukları, insanları.. tüm canlıları seviyorum.
Cahillerden, kötü niyetli ve karamsar insanlardan korkarım...

Nilgün ablamın web sayfasında yaydığı “pozitif enerjiyi”çok beğenir, kendime de yakın bulduğumdan, hemen hergün takip ederim. Ve ayrıca saygıdeğer komşum değerli insan Hatice Hanım, geçen yıl dost olduğum (ruh ikizim saydığım) İrem Ebru’dan ve sevgili Nalan Hanım’dan sonra, şimdi de ben, sizlerle köşem aracılığıyla birlikte olacağım.

Yazmaktaki amacım her ne kadar normal insanların gözüyle “engelli” sayılsada “işitme engellilik” üzerine kurulu olacak..Engellilerinde toplumda bir birey olduğuna dikkat çekerek, onlarında sorunlarına, bakış açılarına, sevinç ve üzüntülerine tercüman olmaya çalışacağım.

Bunun dışında farklı konularda pozitif yaklaşımlarım da olacak..
İlk yazımı Charles Dıckens’ın bir sözü ile noktalıyorum:
“Neşe ve güvenle silahlanmış olanlar, dünyayı fethederler.”
Neşe ve güven duygunuzun hiç eksilmemesi dileğiyle..

http://nilguncabaci.com/2012/01/sessizli...abas-genc/

[Gül Genç]

Teşekkür ederim.

[ekarakoc]

Rica ederim