Osmanlı İmparatorluğunda adam asmak, boğmak ve kelle kesmek, bir ceza şekliydi ve bunun için de sarayda her zaman cellatlar bulundurulurdu. Bir grup cellat, padişah ve diğer yüksek rütbeliler için her an hazır durumda beklerlerdi. Osmanlı imparatorluğunda "büyüklerin" idamını "Bostancı" denilen grup yapar.
Bir de infazları ‘Dilsiz’ denilen işitme engelli kişiler yapar. Osmanlıda cellatlar dilsiz ve işitme engelli olurlardı, dilsiz değillerse bu iş için seçilen kişilerin dilleri kesilirdi. "Pargalı’nın Ölümü" kitabının yazarı tarihçi Aykut Can, Kanuni Sultan Süleyman'ın, İbrahim Paşa’nın canına bir zarar vermeyeceğinin garantisini verdiği söylenir. Aldığı fetva; uykunun yarı ölüm hali olmasından dolayı, paşayı uykuda öldürtmekti. Nihayetinde iftardan sonra 4 dilsiz cellat, paşayı idam etmiştir.
Beti benzi solmuş olanların yanlarında beliriveren kara bir gölge olurdu cellâtlar. Yedikule zindanlarının karanlık dehlizlerinde günlerce ölümünü bekleyen meşhur mahpusları boğmaları için gönderilen, sarayın korkunç yüzlü dilsizleriydi cellâtlar...
Yukarıda görülen fotoğraftaki çeşmenin adı infaz çeşmesidir. Cellatlar kanlı ellerini ve baltaları bu çeşmede yıkarlar. Cellatların kaldığı yer ise çeşmenin bulunduğu duvarın arkasındaydı. Bu çeşme halen Topkapı Sarayı'nın ön bahçesinde bulunmakta olup her gün önünden ne olduğunu bilmeden yüzlerce kişi geçmektedir.
Cellatlar üzerine çıkmış kitaplar:
Cellatları da Asarlar- Ergün Hiçyılmaz
Ölümün soğuk eli Cellat-Muhammet Pamuk”
Cellat ve Ötekiler-Cengiz Yıldırım
